Deze Podcast aflevering verscheen op Spotify en Apple Podcast.
Bad Moms, een film waar ik altijd mee moet lachen omdat de dingen zo uitvergroot worden.
We hebben aan de ene kant de mama’s die schijnbaar helemaal perfect zijn en aan de andere kant hebben we Amy, de mama die zich constant voorbijloopt. Kiki, een huismoeder van 4 kinderen die er duidelijk helemaal alleen voor staat en Carla, de zotte van de 3.
Amy is overal te laat
We beginnen dan ook met Amy die 3/5e werkt, maar eigenlijk meer uren klopt en constant overal te laat is. Ze racet naar kantoor, om haar kinderen af te zetten op school, ze probeert 1 keer per week te sporten, ze brengt haar kinderen rond naar de hobby’s en wordt duidelijk gemomshamed omdat ze werkt. Ze vliegt elke dag door de supermarkt en vraagt zich af hoe andere mama’s dat doen. In elk geval, andere mama’s gaan niet elke dag naar de supermarkt, ik toch niet. We zien een mama die haar best doet om alles rond te krijgen en het zo goed mogelijk wil doen. We zien het perfectionistisch kantje en het streven naar het zo goed willen doen. Ik vraag me al direct af waar haar man is in dit verhaal maar dat wordt binnen de 10 minuten van de film duidelijk waar die is.
Als mama maak jij de mentale lijstjes
Ze zegt ook nog 2 dingen in de eerste 2 à 3 minuten van de film: “At least once a day I feel like a bad mom and cry in my car” en “I feel like a screw up every day but still… I love being a mom.”
Alle mama’s zullen zich hierin verkennen. Oké, ik ween niet elke dag in de auto en voel me ook niet elke dag een slechte mama, maar dat gevoel kan er zeker wel zijn. Het gevoel dat je achter alles aanloopt en probeert het tempo bij te houden. Slecht slapen, dat het te veel is en je soms gewoon een slechte mama voelt. Alle balletjes in de lucht houden, is absoluut niet gemakkelijk. Het allemaal maar combineren van de hobby’s, het werken, de doktersafspraken, nog eens eraan denken wat je allemaal moet meepakken, het huishouden, dingen ook nog eens voor jezelf willen doen. Je wilt gewoon een goede mama zijn. En natuurlijk zijn de papa’s er ook, maar als mama houd jij alle lijstjes bij in je hoofd. Herinner je aan dat ene cadeautje dat gehaald moet worden, weet jij dat het morgen turnen is of dat er nog wc papier gehaald moet worden. Zo van die lijstjes spelen heel de tijd in je hoofd.
Als mama ben je constant bezig om voor anderen te zorgen en jezelf daar ergens in kan verliezen. In I don’t know how she does it zien we ook die mama die al die lijstjes maar aan het afgaan is maar daar kom ik later op terug. Wij mama’s lopen constant rond met wat er nog allemaal “moet” gebeuren. Ik heb een 6-jarige dochter en 2 zonen van 1,5 en 2,5 jaar dus wij zijn dit jaar nog maar gestart met hobby’s. 3 keer per week rijd je rond. Ik weet niet hoe het gaat zijn als ze alle drie een hobby of meerdere hobby’s gaan hebben, taxi mama is present en zal ik mij waarschijnlijk ook als Amy voelen en overal ga achteraan lopen.
Momshaming
Oh maar laten we het even over die momshaming over het werken hebben. Is dat nu echt nog een ding? Dat Amy 3 dagen per week werkt, lijkt me niet zo bizar. Ik heb eerder de indruk dat er soms raar gekeken wordt als je niet werkt en huismoeder bent. Nu het is nooit goed he, je werkt te veel of je werkt te weinig. Er is wel een hele periode dat mama’s ook full time gaan werken en dat dat ergens verwacht wordt of moet omwille van financiële redenen. Maar tegenwoordig zie je toch steeds meer mama’s die minder gaan werken om die balans te houden. Je ziet meer mama’s die kiezen om huismoeder te zien. Er zijn mama’s die full time werken, anderen werken deeltijds of zijn huismoeder. Het lijkt me allemaal prima. Doe gewoon waar jij je het beste bij voelt. Momshaming kan gebeuren over heel veel verschillende onderwerpen, die veroordelen, zit soms ook wel wat in de mensen. In het begin kon ik me dat heel erg aantrekken maar ondertussen 3 kinderen later, laat ik dat allemaal meer passeren.
Nee zeggen
Amy heeft duidelijk een slechte dag, haar man bedriegt haar (spoiler), ze rijdt overal naartoe, haar hond is ziek, ze smost spaghetti in de auto als ze rijdt…. Vind ik zelf zo grappig omdat het herkenbaar is. Ik heb dat zeker ook al gedaan, eten en rondrijden. Nu als Amy aankomt op de ouderraad dan moet ik enorm lachen met hoeveel ingrediënten er niet mogen gebruikt worden in de bake sale. Laten we zeggen alles. Ik vraag me af wat ze eigenlijk nog wel mogen gebruiken. Ik heb het ook al geprobeerd: suiker vervangen door iets anders, of andere melen en iets speciaal erin steken. Eerlijk gezegd, mijn kinderen zijn er geen fan van. The real thing, is nog steeds beter. Ik ben daar dus geen goede in. Het enige dat werkt zijn de pannenkoeken met havermelk, zonder suiker en met een multigranen mix. Ik doe er dan ook gebakken appeltjes bij en ja, dan kappen ze er nog altijd suiker op als ze het voor hun neus krijgen. Ik kan er dus ook wel wat mee strugglen, met die voeding. Amy besluit dan ook dat ze dit niet meer wilt doen, en zegt Nee tegen “oppermama” Gwendolyn. Het enige dat ik kon denken, was “yes, you go girl”. Al die moetjes, waarom toch? Alles wat je moet doen, waarom soms toch. Ik vond het geweldig hoe ze even koos voor zichzelf en nee zei.
We zien dan de 3 mama’s in de bar en ze hebben “mom fantasies”, ik wist zelfs niet dat dat een ding was maar Amy droomt van een rustig en stil ontbijt, check! Gewoon rustig je koffie, warme koffie, kunnen opdrinken, jep dat is echt een mom fantasy. Ik denk dat ik die wel deel. Even rustig kunnen zitten, iets eten en koffietje kunnen drinken zonder gestoord te worden voor vanalles en nog wat.
De perfecte mama willen zijn
Als mama proberen we inderdaad perfect te zijn, en ze zeggen dan ook dat het onmogelijk is om een goede mama te zijn in de tijden dat we nu leven. Ik denk inderdaad, vooral met sociale media, er is heel veel vergelijkingsmateriaal. Die perfecte plaatjes elke dag zien… het is niet altijd zo gemakkelijk. Zeker als je jezelf niet goed in je vel voelt. Ik vraag me soms af of het door de maatschappij wordt opgelegd of is het een plaatje die we onszelf opleggen. Nu ondertussen, geloof ik er ook wel in, het beeld evolueert en er zijn steeds meer mama’s die het echte beeld ook laten zien, dat het niet altijd zo perfect loopt. Dat zijn ook de mama’s die ik heel graag volg en zelf draag ik het ook graag uit, dat niet zo perfecte plaatje. Absoluut zijn mijn kinderen nummer 1 en ik zet er ook dingen voor op zij. Dat zijn keuzes die je maakt maar dat perfecte beeld, is er zeker niet altijd. Ik merk wel als ik met andere mama’s praat dat het vaak inderdaad allemaal niet zo perfect is. Het is wel leuk om die herkenning te hebben en om te zien dat het bij iemand anders ook niet allemaal loopt zoals het zogezegd zou moeten. Wie is die moeten dan, vraag ik me soms wel af.
Nu als Kiki wordt neergeslagen met een plastieken knuppel door haar zoontje ga ik echt neer want dat is gewoon super herkenbaar. Ik heb zeker ook al gehad dat ik wel eens iets tegen mijn benen, hoofd krijg van speelgoed. Mijn 2 zoontjes zijn ook wel echte patéekes. We laten in het midden of dit per ongeluk gebeurd of niet, but I love it.
Vergelijk jezelf niet met anderen
Op een gegeven moment zegt Amy dan ook: “We as moms do way too much” Dat is ook wel echt zo. Houd het allemaal maar eens draaiende. Ik vraag mij het soms ook af hoe anderen het gecombineerd krijgen. Ik vind het soms heel straf en knap. Ik denk dat ook heel veel afhangt van je situatie: hoe oud zijn de kindjes, hoeveel hulp je van buitenaf, wat verwachten ze op je job, hoe ga je er zelf mee om, wat vind je zelf belangrijk,… het hangt zoveel af van je persoonlijke situatie dat het gewoon geen zin heeft om het te gaan vergelijken met anderen. Iedereen heeft haar eigen priotiteiten en iedereen heeft ook haar eigen struggles. Ik ben er zelfs heel zeker van. Je moet vooral naar jezelf kijken en kijken wat er werkt. En wat er voor ander werkt, oke, dat is goed voor die andere persoon.
En dan zeggen ze ook: “They don’t have time to be a kid anymore”. Ja, dat kinderen soms geen kind meer mogen zijn. Dat kan ik wel volgen. Kinderen moeten soms al veel te snel aan bepaalde standaarden voldoen. AL direct dingen moeten kunnen, dat is toch niet altijd nodig. Laat ze maar kind zijn.
Wat heb jij als mama nodig?
We zien dan dat Amy haar leven in duigen valt, is veel gezegd, maar dat ineens haar kinderen en haar hond zich tegen haar keren door zogezegd een bad mom te zijn en door aan zichzelf te denken of zoals haar dochter het zegt: egoïstisch te zijn. Dat vond ik even een raar stukje in de film. Egoïstisch… ja, het is soms een moeilijke balans tussen wat wil je zelf en wat hebben je kinderen nodig of beter gezegd wat heb je zelf nodig en je kinderen nodig. Als mama cijfer je je nu eenmaal jezelf een stukje weg maar natuurlijk ben je er ook nog. Ik zeg het, ik vind die balans ook niet altijd gemakkelijk. Ik zal eerder hun op de eerste plaats zetten in plaats van mezelf. Is dat altijd goed om te doen, nee waarschijnlijk niet. Ze zeggen niet voor niks dat je eerst zelf het zuurstof masker moet opzetten, en dan pas dat van je kind. Ik ben ook wel in een fase van nog kleine kinderen die veel zorg nodig hebben. Dus waarschijnlijk zal dit ook evolueren. We zien naar het einde van de film toe dat de kinderen wat gedraaid zijn, dat haar zoon, waar zijzelf heel veel voor deed, ineens iets heeft gevonden dat hij supergraag doet en ook zijn eigen huiswerk maakt.
Moms don’t quit
Door tegenslag en iedereen haar in de steek laat, is ze er even niet goed van. Ze ligt in de zetel en dan komen haar vriendinnen en zeggen:
Moms don’t quit
Whatever shit comes our way, us moms we just keep on going
Because we love our kids
Wij mama’s, inderdaad, wij geven niet op hé. Wij kunnen al eens slechte dagen hebben, wij zullen al eens wenen of eens goed vloeken, ik weet niet wat je doet. Maar inderdaad, wij blijven gaan. Wij zullen ons elke dag bij elkaar rapen en blijven gaan, omdat we zoveel houden van onze kinderen. Wij zouden alles doen voor hun. Daar heeft ze gelijk in. Wij zijn heel sterk, sterker dan we denken.
Dus Amy gaat naar de ouderraad en we zien ook hoe Kiki voor zichzelf opkomt, want laten we eerlijk zijn die man die zij heeft…. Ik heb er heel veel woorden voor… maar oke, ik vind het geweldig hoe zij ineens voor zichzelf opkomt, die telefoon neergooit en zegt: “lost het zelf op jongen”. Ze heeft helemaal gelijk.
“Ik weet als mama niet wat ik doe”
Ze komen samen op de ouderraad aan, en Amy vertelt gewoon heel eerlijk. Soms ben ik te gemakkelijk, soms ben ik te streng. Soms wat er werkt voor mijn dochter, werkt niet voor mijn zoon. En wanneer dat ik denk dat ik het eindelijk heb, wanneer ik weet hoe ik ze moet aanpakken, worden ze weer groter en moet je weer andere tactieken gaan bedenken.
Ik denk dat dit weer heel herkenbaar is: zo die zoektocht in die opvoeding, waar doe ik nu goed aan, hoe ga ik deze situatie aanpakken. Je doet gewoon je best en you just hope for the best lol. Je wilt gewoon het beste.
Als ze dan ook nog eens zegt: I have no f* clue what I am doing, it is impossible. Soms als mama heb je toch geen idee wat je aan het doen bent en of je het wel goed doet. En ze zegt dan ook: “Stop pretending we have it all figured out and stop judging each other”. Ja, er zijn zeker mama’s die het mooie beeld geven, maar eerlijk gezegd, denk ik dat dit wel algemeen gebeurd. Soms wil je gewoon niet toegeven dat het zwaar kan zijn of dat het moeilijk kan zijn of misschien dingen minimaliseren, dat we ons soms wat groter voordoen. Dit zal niet enkel onder mama’s gebeuren, maar ook als vrouw of als man. Dat kan zeker, dat je gewoon je wilt voordoen, van nee, nee het gaat allemaal goed, allemaal prima. Maar dat zal niet altijd zo zijn. Die oordelen over elkaar zijn niet nodig. Je moet gewoon doen waar je jezelf goed bij voelt. Ik heb dit al eens gezegd, maar het is ook wel echt zo. Iedereen heeft een andere opvoedstijl, iedereen doet gewoon wat er in haar kunnen ligt. Je moet dat gewoon kunnen laten zijn en respect hebben voor elkaar.
Wees niet te streng voor jezelf
En ook zoals Amy zegt, je mag gewoon fouten maken en je mag gewoon jezelf zijn en je moet niet zo hard voor jezelf zijn. Je mag wel wat mild zijn voor jezelf. Je doet het goed. Daar geloof ik echt wel in. Je moet niet zo streng voor jezelf zijn. Het is oké to be a bad mom, je mag af en toe eens zakken en niet alles zo perfect willen doen. Dat is ook niet nodig, die lat wordt veel te hoog voor onszelf gelegd en voor de kinderen. Ik moedig iedereen aan om af en toe die lat eens naar beneden te halen. Dat is zo belangrijk. Want waarom moet alles zo perfect? Voor wie? Je gaat gelukkiger zijn als je af en toe eens gewoon content bent met hoe het is. Wat we ook wel zien op het einde dat die zogezegde perfecte oppermama, niet zo’n perfect leventje leidt. Daar verschiet ik niet van. Bij iedereen zijn er dingen dus mama’s be a bad mom for once in a while. Je doet het goed. Je bent een goede mama, absoluut.
